5 Haziran 1983’de
Fenerbahçe, Galatasaray karşısında 4-1 yenik duruma düştüğü karşılaşmayı, muazzam bir geri dönüşle 4-4 berabere bitirdi. Bu müthiş maça dair, iki muazzam Fenerbahçeliden, iki ayrı şaheser okuyacaksınız. Birinci yazı İslam Çupi‘ye ait : “Bir Büyük Beraberlikçi Fenerbahçe”
Keyifli okumalar.
Fenerbahçe Tarihi Çalışma Organizasyonu
4-1
48. dakikada inanılmaz bir tabela asılmıştı Fenerbahçe’nin üstüne.
Galatasaray : 4 – Fenerbahçe : 1
İkinci yarının hemen başında Hociç’in Yaşar’ın kalesini bırakıp çıktığını gözlemesinden sonra attığı usta şandel gol ve Galatasaray’ı dörtleyen tablo, ligin bitimine iki maç kala belki de Fenerbahçe’nin şampiyonluğunu gömdüğünün belirgin bir çukuruydu.
Bu Türkiye’de, bu takımlarla 4-1 yenilgiyi tamir etmek mümkün müydü? Son 15 yıla bakınız böyle bir tamir ustalığını gösterip yırtılmış elbiseyi takım diye gösteren ekip var mı?
Galatasaray 4-1’e koşarken, hafta içinde TV’ye “Fenerbahçe şampiyon olmuştur tebrik ederim” diyen kendi teknik direktörünün takıma taktığı prangaları kırmıştır.
Git de Ellerini Yıka
Özkan Sümer’in en çok kızdığı iki adam Sejdiç ve Hociç Fenerbahçe’nin başında patlayan 4-1’lik müthiş şokun iki gerilim ustasıydı.
Maç başlamadan önce heykelleşmiş Stankoviç’in pistteki duruşunu ziyaret edip, Yugoslav hocanın muhabbetle elini sıkan Galatasaray’ın bu iki Yugoslav’ı, maçın ilk yarısında Fenerbahçe’ye o kadar hain gol pozisyonları hazırladılar ki, Fenerbahçeli taraftarlar basın tribünün altındaki yerden Stankoviç’e bağırdılar: “- Git de ellerini yıka”
Stankoviç ne Sejdiç ve Hociç’in sıktıkları ellerini yıkadı, ne de Fenerbahçe’yi Galatasaray karşısında felakete sürükleyen adam adama markaj inadıyla beynine yerleşmiş bir yanlışı temizledi.
32 hafta defansıyla ayakta kalan, Osman ve Selçuk’un ani baskılarıyla sonuca giden Fenerbahçe’de Stankoviç gün adam adama nöbet diye hiç denenmemiş bir olayı 18’in üstüne getirince, Erdoğan, Cem, Onur, Alpaslan, aynı külaha girmiş bir dondurma gibi defansın içinde dondular. İlk defa kontrpiyede kalıp hiç önlem alamadıkları dört gollü bir lig maçı seyrettiler.
4-4’e Dönüş
Stankoviç adam adama markajda domuzuna ısrar ettiği için, dünkü maçta apoletleri sökülecek ve divan-ı harbe gidecek bir kumandandır. Aç parantez yarın modadır, Stankoviç diyecektir ki “Ben futbolcularıma böyle oynayın” demedim.
Demese bile maçın birçok pozisyonunda Cem’in olmadığı sol bek mevkiinde, Alpaslan ile Erdoğan’ın birbirlerine bakıp “Bizim burada ne işimiz var?” demeleri aslında Stankoviç’in tersliğini maç boyunca anlatan dramatik bir piyesti.
4-1’den sonra maçı 4-4 yapan Stankoviç değil, askerleridir. O muhteşem golleri atan Özcan, Onur, Bulgar Mehmet’e belki de oturduğu kulübeden Stankoviç ıstavroz çıkartmış olmalı. 4-1’den sonra nasıl olsa kazandık diyen bir Galatasaray’la, 4-1’den sonra nasıl olsa kaybettik demeyen bir Fenerbahçe’nin arasındaki anormal inanç farkı, son yıllarda hiç olmamış bir futbol zenginliğiyle beraberliğini futbol sahasına getirdi.
4-1’lik galibiyeti tutamayan Galatasaray’a diyeceklerini Özkan Sümer desin. Ama 4-1’den beraberliği yakalayan Fenerbahçe takımına, başta 4-1’lik hezimet dakikalarında iki mutlak gol kurtaran kaleci Yaşar’dan başlayıp sol açık Mustafa’ya kadar bir inanılmaz beraberliği çıkardığı için Türkiye’de ne kadar Fenerbahçeli varsa teşekkür etmelidir.
İslam Çupi / Bir Büyük Beraberlikçi Fenerbahçe